Jak Czarnecki został Czarnieckim, patronem której z ostródzkich ulic był Adolf Hitler i w jaki sposób Wanda Wasilewska została Waculewską pisze Ryszard Bogucki.

Drzewo istnieje w życiu człowieka w sposób wyjątkowy. Wplata się w jego codzienność i towarzyszy mu w czas świętowania. Wzbogaca i urozmaica przestrzeń, zakorzeniając się nie tylko w ziemi, ale i w kulturze.

Rzadko przypomina się fakt, że Ostróda ma w swej przeszłości piękne karty sportu hippicznego. Białe koszary były wszak koszarami rajtarskimi. Powojenne garaże czołgowe w momencie swego powstawania około roku 1913 były rozległymi stajniami z wygodnymi boksami dla koni pociągowych, zaprzęganych do armat i wozów kwatermistrzowskich, jak też dla koni pod wierzch, szlachetnych trakeńskich rumaków. Stuk kopyt wojskowych koni o ostródzkie bruki był zatem jednym z naturalnych odgłosów miejskich.

W połowie września 1971 roku olsztyński tygodnik ilustrowany „Panorama Północy” informował: Nie lada sensację wzbudził pan Eugeniusz Pieniążek, przylatując własnym samolotem do Olsztyna. Pan E. Pieniążek pochodzi z Ostródy, a obecnie mieszka w Lesznie Wielkopolskim. Jego związki z lotnictwem sięgają lat chłopięcych, kiedy to zajmował się modelarstwem. Potem zaczął sam latać i szkolić w lataniu innych. Obecnie jest pilotem zawodowym. Od dziecka – jak sam mówi – marzył o własnym samolocie. Tak więc już w wieku dojrzałym dorobił się własnego samolotu. Sam opracował projekt i dokonał obliczeń technicznych.

Zwiedzający powiat ostródzki spotkają tu wiele średniowiecznych budowli. Wśród nich przeważają oczywiście kościoły. Z zamków krzyżackich w zasadzie pozostał nam jedynie ostródzki i można pomyśleć, że był tu jedynym zamkiem. Jednak po bliższym przyjrzeniu się sprawie okaże się, że na terenie powiatu było ich pięć, a po uwzględnieniu Olsztynka, który niegdyś był w powiecie ostródzkim, sześc. Postanowiliśmy przybliżyć naszym czytelnikom ich historię.

Ostródzki zamek według wielu badaczy architektury obronnej uznawany jest za jeden z najlepszych przykładów zamku krzyżackiego charakterystycznego dla najpóźniejszego okresu rozwoju gotyckich budowli świeckich tego typu. Otoczenie tego obiektu pozostawia jednak wiele do życzenia. Zagłębiony w obniżeniu doliny rzecznej, przysadzisty i krępy, jako żywo przypomina raczej stodołę niż szlachetny zabytek architektury.