Przed II wojną światową ulica Mickiewicza składała się z dwóch ulic. Wasserstrasse (Wodna) biegła od przejazdu kolejowego do skrzyżowania przy budynku sądu. Dalej była to Rossgartenstrasse, prowadząca do śluzy. Zapraszamy na spacer.

Przed II wojną światową, dzisiejsza ulica Czarnieckiego miała dwie nazwy: Bergstrasse (w wolnym tłumaczeniu Górna) - od przejazdu kolejowego do skrzyżowania z obecną Sienkiewicza, a dalej do Kajkowa - Kaiserstrasse (Cesarska).

Przed wojną, dzisiejsza ulica Stapińskiego, odchodząca w prawo od ulicy Mickiewicza, nazywała się Schulstrasse. Biegnie ona równolegle do torów kolejowych. Na rogu Mickiewicza i Stapińskiego stał mały parterowy budynek. Była to piekarnia Gerharda Bentziena, która oferowała nie tylko chleb, bułki i słodkie pieczywo, lecz także kanapki, które można było zjeść na miejscu. Po wojnie był tu sklep owocowo-warzywny. Kilka metrów dalej działała prywatna cukiernia „Mazurek”, słynąca z najlepszych w mieście lodów oraz wypieków cukierniczych. Szczególnie tłoczno było tu 1 maja, zaraz po pochodzie, kiedy to uczestnicy manifestacji przychodzili do cukierni na wspomniane lody. W latach 90. budynek przestał istnieć i dziś jest tu pusty plac.

Plac Tysiąclecia przed II wojną światową dzielił się na dwie części – Stary i Nowy Rynek.  W 1945 roku został prawie doszczętnie spalony przez Armię Czerwoną. Wiele ze spalonych domów można było odbudować, zdecydowano jednak inaczej – zniszczone budynki rozebrano, a ze starej zabudowy ocalały dwa obiekty: budynek przedwojennej informacji turystycznej oraz narożny, zaokrąglony dom przy obecnej ulicy Pułaskiego.

Przed II wojną światową, ulica Pułaskiego składała się z dwóch części – Marktstrasse (rynkowej - prowadzącej od obecnej ulicy Stapińskiego do rynku na obecnym Placu 1000-lecia), a za placem do dzisiejszej ulicy Olsztyńskiej - Baderstrasse (łaziennej - od nazwy jednej ze średniowiecznych bram miejskich).