Bieda, wysokie bezrobocie, rozczarowanie kolejnymi rządami Republiki Weimarskiej i przekonanie o potrzebie silnego przywództwa - wszystko to sprawiło, że pruscy Mazurzy wręcz zakochali się w Adolfie Hitlerze i jego socjalnych obietnicach. To właśnie w mazurskich powiatach Prus Wschodnich, naziści cieszyli się najwyższym poparciem. W powiecie ostródzkim, w ostatnich wolnych wyborach z marca 1933 roku, na NSDAP zagłosowało aż 63% mieszkańców!

Podczas Wystawy Światowej w Paryżu w 1900 roku drzewa z Lasów Taborskich reklamowane były jako "najlepszy sosnowy surowiec świata". Wysokiej jakości drewno spod Ostródy było jednym z najlepszych towarów eksportowych Prus Wschodnich i wykorzystywano je m.in. do budowy masztów żaglowców.

Rok 1918 był ciężki dla Niemiec, w tym dla Prus Wschodnich. Na tych terenach mieszkańcy byli szczególnie rozgoryczeni przedłużającą się wojną, była to bowiem jedyna prowincja Niemiec, gdzie toczyły się działania wojenne. W obliczu przegranej wojny i trudności gospodarczych, pod koniec roku Niemcy stanęły na progu rewolucji. Uważa się, że ten wybuch został wywołany, tak jak w innych częściach Niemiec, głównie przez prokomunistycznych spartakusowców (Związek Spartakusa – marksistowski ruch rewolucyjny, działający w Niemczech podczas I wojny światowej. Przywódcami związku byli m.in. Róża Luksemburg, Karl Liebknecht i Julian Marchlewski). Przebieg wystąpień we wszystkich miejscach był podobny. W całym kraju wybuchały strajki i zamieszki. W zajętych przez rewolucjonistów miastach tworzono rady żołnierskie i robotnicze oraz odsuwano od urzędu dotychczasowe władze.

Johannes Müller, autor wydanej w 1905 roku najlepszej monografii historycznej naszego miasta, jaką są „Dzieje Ostródy”, w jednym z rozdziałów książki daje upust swoim niemieckim fobiom i ostrzega rodaków przed wrażymi knowaniami niecnych Polaków, którzy chcą opanować Ostródę.

Tak zwany Judenhaus, czyli Dom Żydowski, mieścił się w istniejącej do dziś kamienicy przy Wilhelmstrasse 8 (11-go Listopada). Mieszkali tam ostatni ostródzcy Żydzi, którzy po dojściu do władzy w Niemczech Hitlera, pomimo licznych szykan, nie zdecydowali się opuścić miasta.

Rzeka Gizela, która dzisiaj oddziela powiaty ostródzki i iławski, w dwudziestoleciu międzywojennym wyznaczała granicę polsko-niemiecką. Dla podróżujących drogą z Torunia w głąb Prus Wschodnich, Ostróda była pierwszym niemieckim miastem na trasie.