W Polsce cieszy się powszechnym szacunkiem, jako wybitny strateg i mąż stanu. Dla wielu innych europejskich nacji, Napoleon Bonaparte to tyran i zbrodniarz wojenny, którego działania zrujnowały prawie cały kontynent i kosztowały życie niezliczonych rzesz ludzi. A jak obecność wojsk "małego kaprala" oceniali dawni mieszkańcy podbitej przez niego Ostródy?

W 1807 roku okolice podostródzkiego Pietrzwałdu były scenerią dramatycznych wydarzeń, związanych z pobytem na tym terenie wojsk napoleońskich. W nocy z 8 na 9 maja z pobliskiego grząskiego jeziorka leśnego zwiadowcy francuscy wydobyli najpierw pięć zwłok odzianych „na modłę francuską”, w tym jedną kobietę, a po szczegółowszym przeszukaniu, kolejnych trzynastu francuskich nieboszczyków – związanych razem, z ciężkim kamieniem u szyi każdej ofiary.

Kiedy już spalono wszystko to, co miało zostać spalone, rozmontowano i wywieziono do ZSRR wszystko to, co miało zostać wywiezione, dowódca sowieckich wojsk okupujących Ostródę zgodził się przekazać władzę w mieście polskiemu staroście, Stefanowi Cendrowskiemu. Stało się to dopiero 26 maja 1945 roku - ponad cztery miesiące po zdobyciu miasta przez Armię Czerwoną i nie odbyło się bez oporów.

Pierwsze zachorowania na cholerę odnotowano 28 sierpnia 1831 roku. Na 2421 mieszkańców miasta objawy cholery wystąpiły u 270 osób, z czego 167 zmarło. W okresie od 4 do 17 września zachorowało 125 osób. W sumie w 1831 roku zaraza zabrała Ostródzie 214 mieszkańców.

Kult relikwii był w średniowieczu bardzo popularną praktyką religijną. Oddawanie czci szczątkom świętych lub przedmiotom, z którymi mieli styczność za życia, było szczególnie powszechne w rządzonym przez Krzyżaków Państwie Zakonnym. Swoje relikwie miał również ostródzki zamek.

W nocy z 21 na 22 stycznia 1945 roku, w Zawadach Małych koło Starych Jabłonek, uciekający przed Armią Czerwoną niemieccy żołnierze rozstrzelali 117 więźniów obozu koncentracyjnego w Działdowie. W miejscu masakry znajduje się dzisiaj cmentarz poległych i upamiętniające ich pomniki.