Napoleon Bonaparte wkroczył do Ostródy 21 lutego 1807 roku i na swoją osobistą kwaterę wybrał komnatę na pierwszym piętrze północnego skrzydła zamku. Stąd, do 1 kwietnia, zarządzał podbitą Europą, rozsyłał rozkazy i pisał listy do żony Józefiny z domu Tascher de la Pagerie oraz kochanki Marii z Łączyńskich Walewskiej. Głównie jednak lizał rany po krwawej łaźni, jaką zgotowały mu w śnieżnej zamieci i siarczystym mrozie połączone armie rosyjska i pruska, w taktycznie nierozstrzygniętej bitwie pod Pruską Iławą (obecnie Bagrationowsk w Obwodzie Kaliningradzkim).
Podczas pobytu w Ostródzie rozkazał mennicy paryskiej wybić w srebrze medal okolicznościowy „Napoleon a Osterode”. Awers medalu przedstawia prawy profil cesarza Bonapartego w laurowym półwieńcu, niczym na denarze z podobizną Gajusza Juliusza Cezara. Bo Napoleon, pierwszy konsul Francji, uważał się za co najmniej równego, o ile nie lepszego od konsula rzymskiego. Na rewersie medalu figuruje lewy profil rzymskiego polityka i wodza, pięciokrotnego konsula i dwukrotnego dyktatora Quintusa Fabiusa Maximusa Cunctatora.
Swój przydomek (cunctator, łac. zwlekający) zawdzięczał on strategii podczas II wojny unickiej, polegającej na unikaniu bezpośredniego zwarcia z armią Hannibala. Polecając autorowi medalu, nadwornemu grawerowi Bertrandowi Andrieu umieszczenie tam wizerunku Cunctatora, Napoleon Bonaparte niejako tłumaczył się ze swojej taktyki przeczekiwania Rosjan po niesławnej bitwie pod Pruską Iławą.
W 2007 roku, w dwusetną rocznicę pobytu Napoleona na ostródzkim zamku, mennica paryska wykonała serię brązowych replik medalu. Umieszczone są one w specjalnym etui z napisem Ostróda 1806/1807-2006/2007.
