Ostródzki zamek według wielu badaczy architektury obronnej uznawany jest za jeden z najlepszych przykładów zamku krzyżackiego charakterystycznego dla najpóźniejszego okresu rozwoju gotyckich budowli świeckich tego typu. Otoczenie tego obiektu pozostawia jednak wiele do życzenia. Zagłębiony w obniżeniu doliny rzecznej, przysadzisty i krępy, jako żywo przypomina raczej stodołę niż szlachetny zabytek architektury.

U podnóża Góry Dylewskiej leży stara wieś Pietrzwałd. Rozciągnięta wzdłuż głównego traktu południkowego tylko bardziej spostrzegawczym wędrowcom udostępnia źródło powstania i sens swego istnienia – skrzyżowanie dróg. I skrzyżowanie ludzkich losów.

Wszechobecny śnieg, tłumiący wszelkie odgłosy rzeczywistości, nastraja do tego, by zasiąść przy trzaskającym ogniu i wsłuchać się w pradawne opowieści starej bajarki.  Opowieści, w których zawsze tkwi ziarnko prawdy...

Magnolie to jedne z najpiękniejszych kwiatów wiosny. Białe i bladoróżowe płatki, otulające gałęzie drzew i krzewów, wyglądają niebiańsko i tak samo pachną. Kiedy kwitną magnolie, świat wydaje się lepszy i ma się poczucie, że można przenosić góry, bo nic nie stanie na drodze realizacji naszych najbardziej wybujałych marzeń.

Troska o najbiedniejsze warstwy społeczeństwa to dziś system zinstytucjonalizowany i biurokratyczny. Jego sprawiedliwość społeczna bywa postrzegana rozmaicie. A jak wyglądało to w dawnej Ostródzie?

Szosa z Zajączek do Glaznot od późnej wiosny aż do jesieni otulona jest ciemną gęstwą lasu porastającego oba jej pobocza. Z prawej strony gąszcz kryje stary nasyp nieistniejącej już kolei Samborowo-Turza Wielka, z lewej zaś jeszcze do niedawna wyniosłe drzewa przykrywały swymi zielonymi koronami jeden z najciekawszych cmentarzy w dawnych Prusach Wschodnich. Niedawno część drzew wycięto, otwierając widok na kamienno-ceglaną kaplicę grobową rodziny Kramerów, dziedziców majątku w Zajączkach.